Liturgia Mszy Świętej znajduje się w samym centrum naszego katolickiego życia i bez wątpienia jest ukoronowaniem chrześcijańskiego kultu. W związku z tym chcemy kontynuować nasz cykl poświęcony Eucharystii. Tym razem chcemy skupić się nad istotą Mszy Świętej jaką jest Ofiara.
Żeby lepiej zrozumieć jak ważny jest Krzyż na eucharystii i ofiara Jezusa Chrystusa, która się na nim dokonała, warto przytoczyć słowa arcybiskupa Fultona Sheena:
“Msza Święta jest największym wydarzeniem w historii ludzkości; jest to jedyny Święty Akt, który utrzymuje gniew Boga z dala od grzesznego świata, ponieważ w centrum tego aktu, między niebem a ziemią, znajduje się Krzyż.”
Nie ma zatem żadnych wątpliwości, że Msza Święta to Sakrament Krzyża i nie jest tylko pamiątką, ale istotnie Ofiarą spełnioną na krzyżu. Jej nieskończona wartość polega na tym, że Kapłanem Ofiarującym i samą Ofiarą jest Bóg – człowiek. Ponadto jak wyjaśnia Papież Pius XII:
„Przenajświętsza Ofiara Ołtarza nie jest tylko prostym i zwykłem wspomnieniem mąk i śmierci Jezusa Chrystusa, ale prawdziwym i istotnym ofiarowaniem, w którym Najwyższy Kapłan to samo czyni przez niekrwawą ofiarę, co uczynił już na krzyżu ofiarując siebie samego Ojcu Przedwiecznemu jako hostię najmilszą.”
„Tajemnica krzyża jest zamknięta w białym krążku niekwaszonego chleba oraz w bogactwie wina.
W powtarzalnym obrzędzie mszalnym jedna ofiara odkupienia rozszerza się, ale nie rozmnaża, wylewa się, ale nie rozprasza; w kontakcie z wielością nie ulega dezintegracji, lecz scaleniu; pokrywa się z każdym momentem w czasie oraz miejscem, jednocząc je. Msza Święta jest przedłużeniem, obfitością krzyża; jest krzyżem, który rozpościera się poprzez wieki:”
Ofiara Chrystusa i ofiara eucharystyczna są jedną ofiarą, która w biblijnym znaczeniu jest największym aktem miłości.
Niestety zaobserwować można umniejszanie ofiarniczego charakteru Mszy Świętej. Celebracja twarzą do wiernych oraz ołtarz ofiarny, gdzie krzyż nie jest już w centrum, sprawia, że mamy poczucie obcowania ze zgromadzeniem wokół stołu i celebrowania uczty. Jest zatem kwestią najistotniejszą, byśmy przyjęli odpowiednią postawę wobec Mszy Świętej i byśmy zdali sobie sprawę z tego, że Ofiara Krzyża nie jest czymś, co zdarzyło się przed wiekami. Ona wciąż się dokonuje.
We Mszy Świętej odnajdziemy Kalwarię odnowioną, odtworzoną i przed-stawioną na nowo. Kalwaria i Msza Święta, Msza Święta i Kalwaria stanowią jedno. Kalwaria jest jego katedrą; skałą Kalwarii jest kamień ołtarzowy; zachodzące słońce jest wieczną lampka; Maryja i Jan są żywymi ołtarzami bocznymi; Hostia jest Jego Ciałem, a wino – Jego Krwią.
„Ofiara Chrystusa i ofiara eucharystyczna są jedną ofiarą” [Katechizm Kościoła katolickiego]. Nauczał o tym wyraźnie już św. Jan Chryzostom: „Ofiarujemy wciąż tego samego Baranka, nie jednego dziś, a innego jutro, ale zawsze tego samego. Z tej racji i ofiara jest zawsze ta sama. […] Również teraz ofiarujemy tę żertwę, która wówczas była ofiarowana i która nigdy się nie wyczerpie”
„Jezus umarł raz, więc w ten sposób ofiarowany mógł być tylko raz. Jednakże to, co w ten sposób raz uczynił, czyli ofiarował siebie skrwawionego i poranionego, oddając swoją duszę wraz z wszystką swoją Krwią, czyni nieustannie każdego dnia w nowy sposób w niebie […] oraz w swym Kościele, w którym każdego dnia uobecnia się pod zewnętrzną formą śmierci”
Pamiętajmy o tym wszystkim przystępując do Mszy Świętej, ponieważ od zarania swojej historycznej drogi Kościół przeżywał chwile i okresy najbardziej owocne, gdy otaczał głęboką czcią i adoracją Najświętszą Eucharystię.
Autor: SzAI
Na podstawie książek bp A. Schneidera: „Msza katolicka. Jak przywrócić centralne miejsce Boga w liturgii” oraz „Corpus Christi Komunia święta i odnowa Kościoła.
