Wraz z odzyskaniem niepodległości nastąpił powolny rozwój naszego kraju a co za tym idzie także wzrost demograficzny. Również w Jaworzu pojawiało się coraz więcej mieszkańców, co wiązało się z koniecznością rozbudowy kościoła. Ks. Warzecha rozumiał, że powiększenie świątyni jest potrzebne, gdyż zmęczeni całotygodniową pracą wierni przychodzący na mszę świętą nie chcą się tylko zadowalać tym, że nie muszą stać przed kościołem, ale też zapewne chcieliby wygodnie przeżyć nabożeństwo niedzielne w ławkach. 

Niestety kolejny remont wiązał się ponownie z koniecznością pozyskania funduszy, dlatego podczas zebrania parafialnego w dniu 24 lutego 1929 roku proboszcz zaproponował zorganizowanie w lecie tj. od 1 czerwca do 15 sierpnia loterii, z której dochód miał zostać przeznaczony właśnie na cel remontu. W czasie trwania loterii sprzedano łącznie sześć tysięcy losów, każdy po 3 zł. Łącznie zebrano 12835, 20 zł, minus koszt organizacji loterii w kwocie 6164,80 zł.Dodatkowo należało zapłacić też podatek w wysokości 1800 zł.

Resztę potrzebnej na remont kwoty zbierano w czasie festynów, zabaw, uroczystości parafialnych i z ofiar niedzielnych.

Również Rada Parafialna starała się pomóc i w tym celu złożyła wniosek o pożyczkę państwową. W 1933 roku uzbierano kwotę 34 tysięcy złotych.

Projekt rozbudowy kościoła stworzył bielski architekt Józef Jamie. Nowa część kościoła wzniesiona miała być na planie podwójnego krzyża. Kościół w stylu barokowym podzielny był na trzy nawy o szerokości 22 m i długości 40 m. Zwieńczeniem budowli miała być kopuła w stylu włoskiego renesansu o wysokości 12 m i wsparta na czterech potężnych kolumnach, które jednocześnie dzieliły przestrzeń na nawy.

Prace remontowe postępowały w szybkim tempie i już w 1933 roku udało się ukończyć mury. W wyniku panującego w tym czasie wielkiego kryzysu gospodarczego ceny materiałów budowlanych i robocizna spadły o 50%, umożliwiając tym samym zaoszczędzenie sporej sumy pieniędzy. Uzyskane w ten sposób środki pozwoliły na spokojne dokończenie monumentalnej budowli.

Całkowity koszt rozbudowy wyniósł 46 624 zł. Suma ta jak i wcześniejsze kwoty mogą wydawać się niewielkie jak na przedsięwzięcie jakiego się podjęto. Należy jednak pamiętać, że w tym okresie robotnicy otrzymywali wynagrodzenie w kwocie od 100 do 200 zł. Zatem cena, którą zapłacono za wykonaną pracę i materiały była ogromna.

Również w 1933 roku zdecydowano o zakupie dzwonu „Opatrzności Bożej” o wadze 4,3 centnara, czyli ok 278 kg (1centnar warszawski = 64.8kg) za cenę 2884 zł, a w 1937 roku zamówiono w fabryce „Schwabe” z Białej dzwon pod wezwaniem „Chrystusa Króla” o wadze 8 centnarów za kwotę 5170 zł.

26 Listopada 1933 roku, w czasie mszy świętej sprawowanej przez ks. Dziekana Budnego z Międzyrzecza i ks. Dziekana Barabasza z Czechowic. cdn

autor: Mateusz Bednarz